Σβάλμπαρντ

Νορβηγικό νησιωτικό έδαφος στο Βόρειο Παγωμένο ωκεανό, που αποτελείται από το αρχιπέλαγος των Σβάλμπαρντ και από το νησί των Άρκτων (Μπιαίρναιγια).Έχει έκταση 62 049,5 τ. χλμ. και πληθυσμό 2897 κάτ., κατά το μεγαλύτερο μέρος Νορβηγών και Ρώσων. Οι Σ. περιλαμβάνουν τα νησιά Δυτική Σπιτσβέργη (39 434,5 τ. χλμ.), Πρινς Καρλς Φόρλαντ (629 τ. χλμ.), Βορειοανατολική Γη (14789 τ. χλμ.), Έντγκεαιγια (5030 τ. χλμ.), Μπάρεντσαιγια (1331 τ. χλμ.), Γη Βασιλιά Κάρολου (332 τ. χλμ.), Κβίταιγια (265 τ. χλμ.) και πολυάριθμα γειτονικά νησάκια και σκοπέλους. Το αρχιπέλαγος αποτελείται από ένα σύνολο υψιπέδων, που διαμελίστηκαν αργότερα σε διαφορετικές νησιωτικές μονάδες και που φτάνουν στο ψηλότερο σημείο τους στο Νιουτοντόπεν (1712 μ.) στο νησί Δυτική Σπιτσβέργη. Τα νησιά είναι απόκρημνα με πολλά φιορδ.Το κλίμα είναι ψυχρό, αλλά μετριάζεται από ένα βραχίονα του θερμού ρεύματος που προέρχεται από το βόρειο Ατλαντικό.Το νησί των Άρκτων (179 τ. χλμ.) είναι κυρίως ορεινό (533 μ.), με σκυθρωπή όψη και έρημο εξαιτίας του ψυχρότατου κλίματος. Σ’ αυτό υπάρχει μετεωρολογικός σταθμός και κατοικείται μόνο από το προσωπικό του σταθμού.Κυριότερα κέντρα είναι η Λονγκυεάρμπυεν (600 κάτ.) στο νησί Δυτική Σπιτσβέργη, η Μπάρεντσμπουργκ και η Γκρουμάντμπυεν.Πλουτοπαραγωγικές πηγές είναι η αλιεία, το κυνήγι φαλαινών και η εκμετάλλευση του υπεδάφους (γαιάνθρακες).Τα νησιά, που ήταν γνωστά στους Βίκινγκς το 12o αι., ανακαλύφτηκαν από το Βίλεμ Μπάρεντς το 1596 και αποτέλεσαν για πολύ το μήλο της έριδας μεταξύ Ολλανδών, Άγγλων, Γάλλων, Ρώσων, Σκανδιναβών και των αλιέων των χανσεατικών πόλεων, επειδή ήταν φαλαινοθηρική ζώνη, έως ότου, με τη Συνθήκη των Παρισίων του 1920, παραχωρήθηκαν στη Νορβηγία. Φωτογραφία από το αρχιπέλαγος των Σβάλμπαρντ (φωτ. ΑΠΕ).